اهمیت واکسیناسیون در طیور

امروزه واکسیناسیون به تیتر یک عدد از مهم‌ترین راههای پیشگیری از بیماری های ویروسی در صنعت طیور مطرح می باشد . واکسیناسیون یک عدد از ارزا نترین راههای ممکن در پیشگیری از تلفات به عامل بیماریها میباشد . واکسیناسیون موجب فعال شدن دستگاه ایمنی تن پرنده و در نتیجه ارتقاء ایمنی بدن در پیش‌رو بیماری ها می گردد .دستگاه جوجه کشی صنعتی شدن رویش طیور ، ارتقا تراکم محافظت و به کار گیری از راه و روش های متعدد جهت بالا بردن میزان ایجاد و ارتقا گنجایش های ژنتیکی طیور به خواسته ایجاد بیشتر، سبب ساز گردیده تا طیور بطور روز افزونی در معرض بیماری های ویروسی و باکتریایی قرار گیرند . واکسن های قضیه استعمال در طیور به سه تیم تقسیم می گردند: واکسن های زنده ، تخفیف حدت یافته و واکسن های غیر فعال . واکسن های زنده و تخفیف حدت یافته شامل ویروس ها یا این که میکرو ارگانیسم های زنده ای می‌باشند که قدرت بیماری زایی آنها کاهش یافته هست این تخفیف حدت می تواند بطور طبیعی یا تصنعی و مصنوعی ساخت گردد . واکسن های تیم دوم بنام واکسن های کشته ، یا غیر فعال حاوی محیط های کشت باکتری یا این که ویروسی می باشند که به امداد راه و روش های فیزیکی ( حرارت ، اشعه ماوراء بنفش و . . . . ) یا عامل ها شیمیایی ( فرمالدئید ، فنول ، بتا پروپیولاکتون اتیلن امین و . . . ) غیر فعال شده اند . این واکسن ها می توانند حاوی اجـــــزاء ایمنی زای ( پادگن ها یا توکسین ها ) این ویروس ها یا این که میکروارگانیسم ها باشند . مواد مشوق ایمنی مثل هیدروکسید آلومینیوم یا امولسیون های روغنی نیز به پادگن های واقعی افزوده می شوند و بدین ترتیب منجر تشدید اقتدار ایمنی زایی آنها می گردند . ایمنی حاصل از واکسن های غیر فعال پس از 2 تا 3 هفته بی نقص می گردد . زمان ایمنی حاصل از تجویز واکسن غیر فعال به مراتب بخش اعظم از زمان مقطع ایمنی حاصل از تجویز واکسن های زنده می باشد . بطور کلی واکسن های غیر فعال را پس از تعدادی توشه استفاده از واکسن های زنده تخفیف حدت یافته به کارگیری می نمایند . در سود ایمنی حاصل به مراتب بخش اعظم بوده و سطح های پادتن های سرمی در مقایسه با به کارگیری به تنهایی از واکسن های زنده ارتقا می یابد . نکات با اهمیت واکسیناسیون بیماری های شایع در رشد طیور: گامبورو مهمترین اشکالی که در بازه زمانی واکسیناسیون مقابل بیماری گامبورو وجود دارد، تداخل عمـــل پادتن های مادری جان دار در سرم خون پرنده ها و ویروس واکسن می باشد . به این ترتیب انتخاب مقطع مطلوب جهت واکسیناسیون گامبورو در پیشگیری از پیدایش عفونت ناشی از ویروس خراب گامبورو دوچندان مالامال اهمیت می باشد . هنگامی که ویروس ، وحشی ، خراب و فراوان مهاجم باشد می بایست از واکسنی به کارگیری نمود که بتواند خیلی زود ساخت ایمنی کند . در این وضعیت از واکسن های گونه متوسط به بالا (Intermediate) استعمال نمود . این سویه ها چه بسا در حضور عیار بالای پادتن های مادری تولید ایمنی می نمایند . مورد اساسی جهت انجام واکسیناسیون پیروز در برابر ویروس گامبورو ، گزینش هنگامی است که پادتن های مامان به قدری کاهش یابند که انجام واکسیناسیون مؤثر واقع افتد . یک عدد از رویه های گزینش ظریف این برهه زمانی ، به کار گیری از نیمه پادتـــن ها می باشد . به‌این ترتیب که از نصفه عمر پادتن ها به تیتر بازه زمانی زمانی لازم برای رسیدن به عیار پادتن های مادری به نصف مقدار ، به کارگیری می شود . به عبارت دیگر پس از گذشت هر نصفه عمر مقدار عیار میزان گیری شده به شیوه ELISA نیز ضعیف می گردد . باید به این نکته دقت نمود که نیمه قدمت پادتن های مادری در جوجه هـــــای گوشتی هر3 روز یک توشه و درپولت ها هر6 روز یک بار نصف می گردد . دقت به این نکته حتمی است که عیار پادتن ها در 3 روز نخستین معاش جوجه کاهش نمی یابد . در حقیقت علت این میباشد که کاهش طبیعی پادتن ها در این مقطع به برهان جذب پادتن های جان دار در کیسه زرده ، جبران می گردد . براین اساس می توانایی فیض گرفت که کاهش پادتن های مادری پس از روز سوم معاش جوجه ها مقدمه می گردد . بایستی در نظر داشت که در گزینش مدت واکسیناسیون اعتنا به سابقه بیماری در مزرعه ، شرایط سالم گله و وضعیت شیوع بیماری در منطقه بسیار لازم می باشد . نیوکاسل پادتن های مادری علیه بیماری نیوکاسل طیور ، موجب ایجاد محافظت از جوجه ها در طول هفته های اولیه معاش می گردد . این پادتن ها موجب تداخل در تولید ایمنی همورال می گردند البته از تشکیل پر سرعت ایمنی موضعی ناشی از واکسیناسیون جلوگیری نمی نماید . بطوریکه واکسیناسیون مقابل بیماری نیوکاسل در یک روزگی خیر فقط امکان پذیر هست بلکه دوچندان مؤثر می باشد . در دو هفته اولیه زندگی جوجه ها می بضاعت از دو شیوه تزریق واکسن غیر فعال و تجویز واکسن زنده تخفیف حدت یافته استعمال نمود . این رویکرد موجب تقویت و ماندگاری بیشتر حفظ ایجاد گردیده می گردد . واکسیناسیون توام موجب تقویت و طولانی خیس شدن برهه زمانی حفظ حاصله می گردد . بطوریکه واکسن زنده تخفیف حدت یافته موجب ایجاد ایمنی موضعی و واکسن غیر فعال ایمنی همورال را موجب می شود در موقعیت ارگانیک می توانایی واکسن تزریقی را از 1 تا 10 روزگی به کار گیری نمود . برونشیت عفونی پادتن های مادری در مورد برونشیت عفونی موجب تداخل عمل در واکسیناسیون در یک روزگی نمی گردند . واکسیناسیون به رویکرد قطره چشمی یا اسپری در یک روزگی موجب تحریک پرسرعت و نگهداری طولانی بازه زمانی در برابر بیماری می گردد . حفظ تولید گردیده در اثر تحریک غده هاردین و درنتیجه ترشح پادتن ها در اشک می باشد . بدین ترتیب هیچ ارتباطــــی با میزان پادتن های جانور در سرم خون ندارد . اشک از روش مجرای بینی – چشمی به داخل دهن را ه می یابد و به‌این ترتیب موجب حفظ حوزه‌ حلقی- دهانی می گردد . گرچه واکسیناسیون علیه برونشیت عفونی را می بضاعت و توان علیرغم وجود پادتن های مادری در یک روزگی نیز انجام داد، اما می بایست به این نکته توجه نمود که انجام واکسیناسیـــــــون در 6 تا 10 روزگی ، مراقبت کمتری را ایجاد می کند . علت پیدایش این زمینه در سن 6 تا 10 روزگی ، ممکن می باشد ارتقاء حساسیت غده هاردین نسبت به ویروس برونشیت عفونی باشد . بطوریکه ویروس واکسن در این زمان وقتی ممکن میباشد موجب دژنراسیون بافت غده هاردین گردد و در نتیجه غده مزبور حالت فیزیولوژیک مطلوب خویش را از دست داده و در اثر تحریک کارکشته به تولید ایمنی موضعی نخواهد بود . بنابراین جهت در اختیار گرفتن بیماری برونشیت عفونی بایستی تا حد امکان واکسیناسیون جوجه ها زودتر ( مثلا" در یک روزگی ) انجام گردد و درصورتی که به دلایلی این واکسیناسیون به تعویق افتد ، باید در مسافت 12 تا 15 روزگی انجام گردد . در جوجه های گوشتی دزهای یاد آور باید هر 4 تا 6 هفته یک بار و با استفاده از واکسن های زنده تخفیف حدت یافته انجام گردد . خاطره آوری نکات با اهمیت در قضیه واکسن ها و واکسیناسیون طیور * واکسن های زنده دست اندرکاران زنده بیماری می باشند که در صورتی‌که در هنگام به کار گیری دقت کافی به فعالیت نیاید ، ممکن هست گاهی موجب ساخت بیماری شوند . به این ترتیب بایستی از جاری شد و پاش واکسن ها پرهیز کرد و در رخ ریخته شدن از محلول ضد عفونی کننده توانا در آن منطقه به کارگیری نمود . همچنین باید ویال های خالی از واکسن توده آوری و ضد عفونی یا این که سوزانده شوند . جهت احتیاط بایستی ظروف مسئله به کار گیری برای واکسیناسیون هم ضد عفونی شوند . * هنگام واکسیناسیون بایستی آبخوری به اندازه کافی تأمین گردد . به همین منظور باید دستکم برای هر 50 قطعه جوجه یک آبخوری در حیث گرفت . * بهتر هست مقدار واکسن همواره یه خرده بیش از حد تقریب زده گردیده بکار برده شود خیر کمتر از آن چون دز بالاتر بی زیان می باشد اما دز تحت ممکن هست مانع از مؤثر بودن واکسن گردد . * واکسن ها در حرارت های بیش از 30 رتبه سانتی گراد ممکن می باشد اقتدار اثر خویش را از دست بدهند، بنابراین واکسیناسیون راباید در ساعاتی از روز که هوا خنک خیس می باشد انجام اعطا کرد . در سالن های رشد جوجه می بضاعت و توان منابع حرارتی را بطور موقت ، غیر از مواقعی که هوا مضاعف سرد می باشد ، خاموش نمود . * واکسن ها را می بایست داخل آبی که قرار می‌باشد در آن ادغام شوند گشوده نمود . چون درب فلا های واکسن بطور معمول در شرایط خلاء بسته می شوند و چنانچه کار گشوده کردن درب فلا در هوا انجام شود ، هوای آلوده و کثیف وارد شیشه هوای واکسن خواهد شد . * در چهره به کارگیری از واکسن به شیوه اسپری ، جوجه ها نباید در معرض سوز و سرما قرار گیرند و باید بازه 10 تا 15 دقیقه خشک شوند . جهت خشک نمودن جوجه ها نباید از منابع گرم کننده مصنوعی استعمال نمود زیرا به واکسن زخم می رسد . پس از اسپری واکسن ، بایستی پنجره ها حداکثر به بازه 15 دقیقه بسته بماند و آن گاه باز گردیده و تهویه انجام گردد . در غیر این فیس فقدان اکسیژن و گرما باعث ایجاد تلفات درگله خواهد شد . عمل اسپری باید در ساعات خنک روز انجام گردد . * در تمام گله های گوشتی سرگرم با مایکوپلاسماگالی سپتیکوم (MG) نباید از منش اسپری به کارگیری نمود . * واکسن ها را می بایست در دمای 2+ تا 8+ مرتبه سانتی گراد تا دوران مصرف نگهداری نمود . حمل ونقل واکسن ها بایستی بدون توقف و در خنک ترین سا‌عتها شبانه روز و با به کارگیری از فریزر های اختصاصی یا این که ظرف یخ انجام گیرد و پس از وصال واکسن ها به محل استقرار مصرف کننــــده ، آنها را تا بازه زمانی مصرف در سردخانه نگهداری نمود . می بایست به این نکته توجه نمود که واکســـــن ها و به ویژه واکسن های غیر فعال نباید منجمد شوند و هرگز از واکسن های مورخ مصرف گذشته استفاده نشود .
ادامه مطلب : اهمیت واکسیناسیون در طیور